A
A-hoj! - zawołanie żeglarskie.
Achterpik - skrajny rufowy przedział wodoszczelny.
Achtersztag - lina stalowa (dawniej roślinna), podtrzymująca maszt od rufy najczęściej zamocowana do szczytu (topu) masztu.
Agona - linia łącząca na mapie morskiej punkty o zerowej wertości deklinacji magnetycznej.
Afrakta - grecki starożytny statek wiosłowy.
Akacja - rzymski okręt z ożaglowaniem rejowym.
Akwalung - lekki ubiór z urządzeniami do swobodnego nurkowania do 80 m.
Apsel - skośny żagiel podnoszony między grotmasztem i bezanmasztem.
Armator - przedsiębiorstwo lub inna instytucja państwowa albo prywatna, użytkująca statek lub statki własne, bądź pozostające cudzą własnością, lecz oddane w użytkowanie temu armatorowi.
Awanport - zewnętrzna część portu między falochronem a dalszymi częściami portu.
Awizo - szybki okręt w okresie flot żaglowych, służący do rozpoznania.
B
Bagsztag - lina stalowa (dawniej roślinna), podtrzymująca maszt ukośnie ku rufie. Dolny jej koniec łączy się z pokładem pomiędzy wantą i achtersztagiem. Bagsztagi tworzą zawsze symetryczną parę.
Bajdewind - kurs na wiatr.
Bakista - skrzynia - schowek pod koją.
Balast - obciążenie w dolnej części kadłuba w celu polepszenia stateczności jachtu.
Balonfok - duży żagiel używany przy słabych wiatrach zamiast foka.
Balonkliwer - duży żagiel na sztagu zamiast kliwra.
Bandaż - linowe lub płócienne wzmocnienie w miejscu połączeń.
Bandera - widoczny znak przynależności państwowej.
Banta - grube naszycie płócienne w poprzek i na rogach żagli.
Bark - statek żaglowy trzymasztowy (wyjątkowo z większą liczbą masztów) o ożaglowaniu rejowym, oprócz żagli ostatniego z masztów (ożaglowanie trójkątne lub gaflowe).
Barkas - łódź wiosłowo-żaglowa służąca do komunikacji między statkami oraz do innych celów, np. do połowu ryb.
Barkentyna - statek żaglowy o 3 lub więcej masztach, z których pierwszy ma ożaglowanie rejowe, a pozostałe skośne.
Barkowiec - statek przystosowany do przewozu barek wraz z ładunkiem.
Bat - duża, uzbrojona łódź do prac pomocniczych gł. XVI - XIX w.
Beauforta skala - trzynastostopniowa skala siły wiatru, liczona od 0 (cisza) do 12 (huragan).
Bermudzkie ożaglowanie - zobacz: ożaglowanie.
Bezan - żagiel na bezanmaszcie, słowo to określa osprzęt i ożaglowanie masztu tylniego na statku.
Bezanmaszt - zazwyczaj ostatni, tylny maszt na jednostce wielomasztowej, na dwumasztowym statku nazywa się tak tylny maszt, jeżeli jest mniejszy od pierwszego.
Bezanżagiel - żagiel trójkątny lub gaflowy podnoszony na bezanmaszcie.
Bibloki - małe bloki umocowane w okuciu do bomu, przez które przechodzi reflina.
Birema - starożytny okręt bojowy o napędzie wiosłowym (dwa rzędy wioseł).
Bisquine (Biskin, Dryfter) - statek rybacki, zazwyczaj o ożaglowaniu lugrowym. Używany w zatokach Mont-Saint-Michel do sieciowego i trałowego połowu ostryg.
Blindgafel - rozpórka umocowana do bukszprytu służąca do napięcia waterbaksztagów.
Blindżagiel - (żagiel podbukszprytowy, waterfok) niewielki kwadratowy żagiel, rozpinany na rei pod bukszpryt Obecnie stosowany sporadycznie.
Bocianie gniazdo - platforma umieszczona na maszcie, służąca jako punkt obserwacyjny.
Bojrep - linka z bojką przymocowana do kotwicy i wskazująca jej położenie.
Bond - kantyna statku.
Bom - poziome ruchome drzewce, zaczepione jednym końcem do masztu, służące do mocowania dolnej krawędzi (liku) żagla.
Bombramreja - piąta od pokładu reja na bombramstendze.
Bombramsel - zobacz: bombramżagiel
Bombramżagiel - żagiel podnoszony do bombramrei otrzymujący nazwę masztu np. fokbombramżagiel.
Bomkliwer - pierwszy dolny żagiel na bukszprycie
Bomstenga - przedłużenie bukszprytu daleko przed dziób.
Bosman - bezpośredni zwierzchnik marynarzy.
Bramreja - czwarta od pokładu reja mocowana na bramstendze.
Bramsaling - wiązanie łączące bramstengę z bombramstengą.
Bramstenga - drugie od dołu przedłużenie masztu.
Bramsel - zobacz: bramżagiel
Bramżagiel - żagiel rejowy podnoszony na bramrei.
Brander - stosowany w XVI w. niewielki okręt naładowany materiałami zapalającymi, który puszczano z wiatrem na flotę nieprzyjaciela, celem jej zapalenia.
Brasować - zmieniać ustawienie żagli za pomocą lin - brasów.
Brasy - liny biegnące od rei do rufy, służące do manewrowania żaglami w płaszczyźnie poziomej.
Bryfok - żagiel rejowy na fokmaszcie.
Bryg - dwumasztowy statek o ożaglowaniu rejowym. Posiada zespół kliwrów nad bukszprytem oraz rejowy bezan na drugim maszcie.
Brygantyna - dwumasztowiec, na którym przedni maszt fokmaszt występuje zawsze z pełnym ożaglowaniem , natomiast grotmaszt wyposażony jest w ożaglowanie skośne.
Bryty - pasy płótna, z których uszyty jest żagiel.
Buchta - luźny zwój liny, również poszczególne kręgi liny.
Bukszpir - przedłużenie bukszprytu.
Bukszpryt - rodzaj pochyłego masztu na dziobnicy wystającego ukośnie do góry (czasem niemal poziomo). Służy do mocowania sztagów oraz pozwala na mocowanie dodatkowych żagli.
Bulaj - szczelne okienko w burcie lub nadbudówce.
Bulbkil - balast bryłowy zawieszony na płaskiej płetwie przytwierdzonej do dna jachtu.
Bulina - dodatkowa linka, którą można przyciągnąć róg szotowy żagla do want, przy zwrocie przez sztag.
Burta - boczna część kadłuba ( jachtu). Patrząc od tyłu kadłuba w kierunku jego przedniej części, po prawej stronie znajduje się jego prawa burta - zwana sterbutą, natomiast po lewej - lewa - zwana bakburtą.
C
Cargo - ładunek zabierany przez statek.
Ciąg - część liny za którą się ciągnie.
Chief - potoczny tytuł 1-ego mechanika.
Chomątko - zobacz: kausza.
Choroba morska - zaburzenia równowagi i układu nerwowego wywołane kołysaniem statku.
Chwiejba - wzdłużne i boczne kołysanie statku na fali.
Cuma - lina z oczkiem służąca do mocowania statku do nadbrzeża, boi lub innego miejsca postoju, o średnicy do kilku centymetrów. Wykonana z tworzywa sztucznego, włókna roślinnego lub drutów stalowych.
Cumowanie - mocowanie statku do nabrzeża, innego statku lub zakotwiczonej pławy czy beczki cumowniczej za pomocą systemu lin zwanych cumami i szpringami.
Czarter -
-
wynajem statku lub części jego ładowni dla przewozu pasażerów lub towarów, czarter może być na jeden lub kilka rejsów albo na pewien okres, z załogą właściciela lub bez,
-
opłata za wynajęcie statku.
Czerpak - szufla do wylewania wody z jachtu.
D
Dejwud - wzmocnienie łączące stewę ze stępką( kilem.
Dek - zobacz: pokład.
Delfiniak - drewniana rozpórka umocowana do bukszprytu, służąca do napięcia watersztagu.
Demurrage - opłaty karne płacone kapitanowi statku za przestoje na redzie lub w porcie z winy władz portowych.
Denniki - łączą ze sobą wręgi i całą ramę wręgową ze stępką.
Dewiacja - kąt, o który odchyla się igła kompasu magnetycznego od południka pod wpływem żelaza znajdującego się w statku.
Dhow - typ żaglowca arabskiego o znacznej rozpiętości konstrukcyjnej. Używa się ich również obecnie. Jest to żaglowiec dwu- lub trzymasztowy (pierwszy z masztów jest wyższy i ma ożaglowanie łacińskie) o charakterysztycznym skośnym, pochylonym ku wodzie kształcie dziobu.
Diafon - urządzenie do nadawania powietrznych sygnałów dzwiękowych podczas mgły.
Dirka - lina takielunku biegnąca od noku bomu na ukos do górnej części masztu i służąca do podtrzymywania bomu.
Dok - obiekt portowy służący do budowy lub naprawy i konserwacje statków.
Doker - dawna nazwa robotnika portowego.
Drablina - linka łącząca dwie sąsiednie wanty i tworząca stopień drabinki linowej.
Drairep - ruchoma linka służąca do podnoszenia rei.
Drakkar - wiosłowo - żaglowy bezpokładowy okręt Wikingów z VIII w.
Drapacz - mała kotwica bez poprzeczki.
Dromona - okręt bizantyjski i wenecki, wiosłowy z V - IX w.
Dryf - kąt między kierunkiem kursu wykreślonym na mapie a rzeczywistym kierunkiem ruchu statku, powstały w wyniku spychania przez wiatr i fale płynącego statku z obranego kursu. W praktyce kąt między osią symetrii statku a kilwaterem.
Dungiyah - nieduży statek arabski o obniżonym dziobie i trójkątnym żaglu.
Dziób - przednia części kadłuba statku, gdzie zbiegają się burty. Nazywa się tak również przednią część pokładu.
Dżonka - chiński statek drewniany bez stępki, 1-3 masztowy przeznaczony do żeglugi po wielkich rzekach, wzdłuż ich wybrzeży.
E
Elmat - dawna nazwa żeglarskiej doby od południa do południa.
F
Falochron - zapora osłaniająca przed falami.
Falrep - linka pełniąca rolę barierki trapu.
Falrep - balast stanowiący część kadłuba jachtu w kształcie pionowej płetwy.
Fał - lina takielunku służąca do podnoszenia żagli i części omasztowania (może być np. grotfał lub gafelfał).
Feluka - 1-2 masztowy statek z ożaglowaniem łacińskim pływający na Morzu Śródziemnym do XIX w. Używany w żegludze przybrzeżnej, rybołówstwie, a dawniej także w marynarce wojennej.
Falrep - balast zamocowany na oprofilowanej płetwie stanowiącej rodzaj płata lotniczego o profilu symetrycznym, związanego z dnem.
Flaglinka - linka, na której podnosi się flagi sygnałowe i bandery.
Flauta - cisza na wodzie, brak wiatru, lustrzana tafla wody.
Fleuta - holenderski trzymasztowy statek handlowy o mieszanym ożaglowaniu - żagle rejowe na pierwszym i drugim maszcie oraz łacińskie na ostatnim używany w XVII w. Fleuta miała charakterystyczny kształt kadłuba, obły w części dolnej, zwężający się w partiach górnych. Duże powierzchnie żagli i niskie nadbudówki czyniły fleuty jednostkami o dużej prędkości i sprawności morskiej.
Fok - główny żagiel na przednim maszcie, lub przedni żagiel na jachcie jednomasztowym.
Fokmaszt - pierwszy maszt na jachcie conajmniej dwumasztowym.
Foksztaksel - na niewielkich jednostkach najbliższy masztu trójkątny żagiel przedni. Na dużym żaglowcu pierwszy od pokładu (najniższy) żagiel rejowy ustawiony na pierszszym maszcie.
Fordek - pokład dziobowy.
Fordewind - kurs z wiatrem.
Forpik - przedni wodoszczelny przedział statku.
Frachtowiec - statek towarowy.
Fregata - żaglowiec o 3-5 masztach, o ożaglowaniu rejowym na wszystkich masztach. Na ostatnim z masztów umieszczany jest dodatkowo gaflowy bezan.
Furta działowa - otwór w kadłubie statku, przez który strzela się z dział. W czasie żeglugi furty zamyka sie klapami zawiasowymi otwieranymi na zewnątrz.
G
Gafel - ustawione ukośnie drzewce, zaczepione jednym końcem do masztu, do którego umocowany jest górny lik żagla.
Gafelfał - lina służąca do podnoszenia pięty gafla.
Gaja - linka służąca do obracania bomu ładowniczego w poziomie.
Gala banderowa - uroczysta dekoracja okrętu wojennego.
Gala flagowa - uroczysta dekoracja okrętu handlowego.
Galar - prymitywny statek rzeczny z XVI-XX w., zazwyczaj małego zanurzenia i kontenerowego (prawie równoległościennego) kształtu, o napędzie wiosłowym, czasem żaglowym.
Galeas - żaglowo - wiosłowy okręt wojenny z XV - XVII w.
Galeon - duży, zazwyczaj wojenny statek żaglowy, zwykle czteromasztowy o ożaglowaniu rejowym na masztach przednich i żaglu łacińskim na tylnym, nieraz na dwóch tylnych masztach używany w XV - XVIII w. Posiadał charakterystyczny niski, wydłużony dziób, wysoki kasztel rufowy oraz żagiel podbukszprytowy.
Galeota - nieduży żaglowiec do 200 ton z XVI - XIX w.
Galera - początkowo (wczesne średniowiecze) duży wiosłowy okręt wojenny rejonu Morza Śródziemnego. Później (aż po wiek XVIII), duży wojenny żaglowiec o dwóch lub trzech masztach z żaglami łacińskimi. Charaktrystyczna jest dla galery wysoka nadbudówka rufowa uzbrojona baterią dział.
Galion - ozdoba dziobowa w postaci drewnianej, najczęściej polichromowanej rzeźby, umieszczana pod bukszprytem.
Garda - zakończenie pięty gafla lub bomu w kształcie widełek, obejmujących maszt i zamkniętych raksklotami.
Gejtawa - lina służąca do podciągnięcia do rei dolnego rogu (rogu szotowego) żagla rejowego przy jego sprzątaniu. Biegnie od rogu żagla, przez blok na maszcie, na pokład. Przy sprzątaniu żagla (dociąganiu do rei linami z pokładu) wybiera się prawą i lewą gejtawę, po uprzednim wyluzowaniu lin zwanych szotami, które obciągają żagiel do dołu. Po wybraniu gejtaw wybiera się gordingi.
Genua - rodzaj żagla o dużym wybrzuszeniu, sięgającego od dziobu prawie aż po rufę.
Głowica falochronu- zakończenie falochronu w miejscu, gdzie znajduje się wejście do portu.
Gording - jedna z lin służąca do sprzątania żagla rejowego (odciągania go do rei z pokładu). Jest przymocowana do dolnego liku żagla, następnie przechodzi przez kilka pierścieni (baranków) i przez blok biegnie na pokład. Przez wybranie gordingów, po uprzednim zluzowaniu szotów obciągających żagiel do dołu i wybraniu gejtaw, żagiel zostaje sprzątnięty (podobnie jak żaluzja okienna). Dla ostatecznego zwinięcia żagla trzeba wejść na reję, porządnie ułożyć fałdy płótna i przywiązać do rei.
Greting -
-
drabinka z klamer stalowych umocowanych do pionowych ścian,
-
drewniane wyłożenie podłogi w kokpicie.
Grot - największy żagiel na grotmaszcie (główny).
Grotmaszt - na statkach dwumasztowych - maszt największy, na trzymasztowych - środkowy, na wielomasztowcach - wszystkie środkowe numerowane od dziobu.
Grudź - ściana poprzeczna lub podłużna, spełniająca w kadłubie rolę konstrukcyjną.
Grumot - kółko zwinięte z jednej pokrętki liny, końce liny owija się wokoło obwodu pokrętki.
H
Hals - położenie żaglowca, jachtu w ruchu względem wiatru. Jeśli wiatr wieje z lewej burty, to statek "idzie lewym halsem". Również odcinek drogi od zwrotu do zwrotu, a więc przebyty jednym halsem. Także linka mocująca róg żagla do drzewca.
Handszpak - drewniany drążek długośći 1-2 metrów służący do wprawiania w ruch kabestanu.
Heling - ława montażowa do budowy jachtów.
Hisować - podnieść żagiel.
Holk - żaglowiec na wodach północnych XV w.
Horyzont - (pochodzi od greckiego horizon czyli "granica") linia łącząca oko obserwatora ze środkiem Ziemi jest linią pionu. Jeśli przez oko obserwatora przeprowadzić płaszczyznę prostopadłą do linii jego pionu, będzie to płaszczyzna horyzontu pozornego, czyli horyzontu obserwatora. A jeżeli płaszczyznę poprowadzić prostopadle do linii pionu obserwatora przez środek Ziemi - będzie to linia horyzontu rzeczywistego, czyli horyzont astronomiczny.
Hulk -
-
odmiana karaki, okręt żaglowy z XV - XVII w.,
-
stary, wycofany z normalnej eksploatacji statek, który przycumowany lub zakotwiczony w porcie służy jako hotel, magazyn, itp.
I
Iluminator - okno.
J
Jabłko masztu - drewniana gałka stanowiąca zakonczenie np. topu masztu, w którym znajdują się bloki.
Jacht - jednostka pływająca, wyłącznie do celów sportowych i turystycznych. Zwyczajowo małe jachty żaglowe określa się mianem łodzi żaglowej. Jachty można pogrupować ze względu na różne kryteria, którymi są, m.in.: główne źródło napędu (żaglowe, motorowe i ich kombinacje), rodzaj stateczności poprzecznej (mieczowe, balastowe, balastowo – mieczowe), rejon żeglugi i przeznaczenie (regatowe, turystyczno - regatowe, turystyczne, przeznaczone do szkolenia).
Jaksztag - stalowy biegnący wzdłuż rei pręt, do którego przymocowany jest żagiel; służy też jako uchwyt dla pracujących na rei marynarzy.
Jol - dwumasztowiec z tylnym żaglem wielkości 1/3 grotżagla i urządzeniem sterowym przed bezanmasztem - patrząc od dziobu.
Jumper - talia na maszcie trawlera do wyciągania matni z rybami na pokład.
Jumpsailng - rozpórka umocowana do masztu do napięcia jumpsztagu.
Jumpsztag - stalowa lina zabezpieczająca górną część masztu przed wygięciem.
Junga - chłopiec okrętowy.
Juzing - cienka linka do różnych robót bosmańskich.
K
Kabel - jednostka odległości, 1 kabel=1/10 mili morskiej = 185,2 m.
Kabelgat - komora linowa.
Kabestan - rodzaj kołowrotu służący do naciągania (wybierania) lin.
Kabina (kajuta) - pomieszczenie mieszkalne lub specjalistyczne.
Kabotaż - żegluga przybrzeżna między portami tego samego państwa, uprawiana z reguły wyłącznie przez flotę tego państwa. Najczęściej jest to kabotaż mały - uprawiany w obrębie jednego morza, utożsamiany z żeglugą przybrzeżną. Kabotaż wielki jest żeglugą między portami tego samego państwa, lecz leżącymi na wybrzeżach różnych mórz.
Kadet (Junga) - szkolący się podczas rejsu praktykant, potocznie nowicjusz, młody adept żeglarstwa.
Kadłub - zasadnicza część konstrukcji jachtu, dzielona na podwodzie (część zanurzona) oraz nadwodzie (ponad powierzchnią wody).
Kajuta - zobacz - kabina.
Kambuz - kuchnia.
Kapa - zejście z pokładu do wewnątrz, nakryte wodoszczelną obudową.
Kaper - armator lub dowódca, również członek załogi uzbrojonego statku handlowego, walczący na własny koszt i ryzyko w służbie swego prowadzącego wojnę mocodawcy (państwa lub miasta), który oprócz znacznego udziału w zdobyczy zapewniał mu ochronę prawną.
Kapitan - osoba pełniąca funkcję dowódcy statku.
Kapłak - dawniej dodatkowe wynagrodzenie płacone kapitanowi za opiekę nad ładunkiem.
Kapok - kamizelka ratunkowa.
Karabińczyk - metalowy element do mocowania sztaksli na sztagu.
Karaka - duży żaglowiec handlowy z XV - XVII w. Trzymasztowy o ożaglowniu rejowym na maszcie pierwszym, dwu żaglach rejowych na maszcie drugim oraz żaglu łacińskim lub lugrowym. Posiadający czasem mały żagiel rejowy pod bukszprytem oraz charakterystyczną budowę kadłuba z wnoszącym sie nad nim kasztelem dziobowym i rufowym. Zwykle uzbrojony w działa ustawione na pokładzie dziobowym oraz przednim kasztelu.
Karawela - niewielki 2-3 masztowy statek żaglowy z żaglem łacińskim używany w XIII - XVI w. Posiadający kasztel rufowy i działa na pokładzie kasztelu.
Kasztel - konstrukcja napokładowa, wznosząca się niekiedy kilka pięter ponad płaszczyznę pokładu. Tradycyjnie kasztel dziobowy był przeznaczony dola załogi niższej rangi, natomiast rufowy dla oficerów i kapitana. W kasztelu dziobowym ustawiano kambuz, a w kasztelu rufowym działa. Oba te typy nadbudówek ulegały z czasem powoli redukcji, co poprawiało stateczność i zmiejszało zauważalność statku.
Katamaran - łódź lub statek o dwóch sztywno połączonych kadłubach, bądź - w przypadku łodzi - o jednym kadłubie z bocznym pływakiem umocowanym na wysięgnikach.
Kaszyca - mała sztuczna wysepka w porcie do umieszczania na niej znaków nawigacyjnych.
Kausza - (chomątko) metalowe okucie o kształcie kroplowym, umieszczane w uchu liny stalowej albo włókiennej dla ochrony jej przed przecieraniem się.
Kecz - dwumasztowiec o ożaglowaniu trójkątnym lub rejowym, tylnym żaglem o powierzchni 1/2 grotżagla i urządzeniu sterowym za bezanmasztem patrząc od dziobu.
Kecz sztakslowy - dwumasztowiec ze sztakslami i apslami, maszt przedni wyższy od masztu tylnego
Keja - nabrzeże uzbrojone w urządzenia cumownicze: baki, polery.
Ket - jednostka o jednym żaglu - grotżaglu.
Kil (stępka) - główna, wzdłużna belka konstrukcyjna kadłuba ( jachtu). Do niej przymocowane są wręgi szkieletu kadłuba.
Kilson - nakładka na kilu, w której umocowuje się piętę masztu.
Kilwater (ślad torowy) - zawirowanie wody za rufą poruszającego się statku, układające się w widoczny ślad na powierzchni wody.
Kingston - toaleta na statku.
Kipa - drewniane lub metalowe oczko umocowane do pokładu do przeprowadzania szotów żagli.
Klang - pojedyńcze uderzenie w dzwon oznaczające "pięć minut przed zmianą wachty".
Klar - porządek na statku.
Klepki - długie listwy drewniane stanowiące poszycie burt i pokładu.
Kliper - szybki żaglowiec o ożaglowaniu rejowym do 100 ton, używany w II połowie XIX w. Charakteryzujący się dużymi rozmiarami, hydrodynamicznym kształtem kadłuba i dużą powierzchnią żagli. Rozwijał prędkość maksymalnie do 20 węzłów. Klipry w ostatnich latach rozwoju budowano ze stali, dotrwały one nawet do połowy XX wieku.
Kliwer - trójkątny żagiel przedni, podnoszony na sztagu umocowanym do bukszprytu.
Kluza - owalny, okuty otwór w pokładzie, burcie lub nadburciu statku, przez który przeprowadza się cumy lub łańcuch kotwiczny. Pełni funkcję prowadnicy podczas ruchu liny. Odmianę kluzy stanowi półkluza.
Knaga - drewniany lub metalowy element osprzętu jachtu, mocowany do pokładu lub masztu. Ma kształt rogów i służy do obkładania lin.
Knecht - słupek służący do wiązania cum.
Kofferdam - pusty przedział wodoszczelny na zbiornikowcu, oddzielający zbiorniki od pomieszczeń mieszkalnych.
Koga - żaglowy statek handlowy używany na Bałtyku XII - XV w.
Koja - łóżko na statku.
Kokpit - pomieszczenie dla załogi w części rufowej nie osłonięte lub częściowo osłonięte pokładem.
Kołkownica - przymocowana do nadburcia lub masztu belka z otworami na kołki.
Kołnierz - brezentowa osłona otworu na pokładzie, przez który przechodzi maszt.
Kolumna masztu - najniższa część masztu, jeżeli ze względu na swoją wysokość musi być wykonany z kilku odcinków. Powyżej kolumny znajduje sie stenga , bramstenga, itd. Dolny koniec kolumny, tzw. pięta masztu, oparta jest o stępkę.
Komięga - łódź wiosłowa używana na polskich rzekach w XVI - XIX w.
Komodor - dowódca zespołu okrętów i statków.
Kongestia - postój statku na redzie spowodowany brakiem miejsca w porcie.
Kontenerowiec - statek dostosowany do przewozu ładunków w pojemnikach zwanych kontenerami, co umożliwia szybki wyładunek i załadunek statku.
Kontrafał - lina przymocowana do górnego rogu żagla, służąca do ściągania go na pokład, po uprzednim wyluzowaniu fału.
Kontraszot - lina działająca w przeciwnym kierunku niż szot i służąca do trzymania bomu.
Kordzik - boczna, biała broń oficerów marynarki wojennej.
Korsarze -
-
obecnie uzbrojone grupy ludzi napadające na statki handlowe szybszymi łodziami,
-
dawniej piraci na usługach korony.
Kotek - puszysta opaska wykonana z pokrętek zużytych lin pociętych na kilkunastocentymetrowe odcinki, owiniętych wokół lin takielunku stałego w miejscach, w których dotyka do nich żagiel, w celu ochronienia go przed przecieraniem.
Korweta - żaglowy okręt wojenny (400 - 600 ton) XVII - XIX w.
Kotbelka - belka lub mały żurawik.
Kotwica - ciężkie stalowe urządzenie z zębami lub łapami, które po opadnięciu na dno zagłębia się w grunt i utrzymuje statek w miejscu.
Krawat - wąski pas płótna lub kawałek liny, którym przymocowuje się zwinięty żagiel do bomu.
Kreba - zagrodzenie po obu stronach lugra, do kreby spadają ryby z matni.
Krętnik - końcówka łańcucha kotwicznego zabezpieczająca go przed skręceniem.
Krypa - barka rzeczna lub portowa.
Kuter - statek rybacki do 180 ton, ożaglowanie bermudzkie.
Kuter bermudzki - jednomasztowiec z dwoma
