No i kto by pomyślał, że altana ma coś wspólnego z kolorem włosów..?
,,Zapamiętajcie mą radę
dbałe o wygląd kobiety:
nigdy w obecności mężczyzn
nie róbcie swej tualety.
Nie bronię wam jednak wcale,
abyście przy nas czesały
bujne włosy… widok ten budzi
w sercach miłosne zapały.”
Owidiusz ,,Ars amandi” (Sztuka kochania)
W dawnych czasach, w wieku renesansu mniej więcej w latach 1400 - 1560 do dobrego tonu wśród wysoko urodzonych pań w Wenecji należało by mieć białą cerę i jasne włosy. Był to jeden w wyróżników od pospólstwa, gdzie chłopki były ogorzałe od słońca i miały typowo włoskie czarne włosy.
Jasna cera i inny kolor włosów, były bardzo nobilitujące dla zamożniejszych kobiet z tzw. wyższych sfer.
Ze względu na bardzo ciasną zabudowę i małą ilość miejsca w wąskich weneckich kamienicach, zamożni mieszczanie i wysoko urodzeni budowali na dachach domów drewniane tarasy z małymi ogródkami zwanymi Altana. Dzięki czemu uzyskiwali dodatkową przestrzeń. Tam toczyło się życie towarzyskie. Stąd właśnie pochodzi nazwa altana.
.JPG)
Altana była też miejscem gdzie panie farbowały a raczej utleniały sobie włosy.
Altana była również miejscem gdzie powstawały pierwsze koloryzacje.
W tym celu kobiety zakładały na głowę specjalny "kapelusz", a w zasadzie tylko samo szerokie rondo, tak by chroniło twarz przed słońcem. Na rondo wyczesywało się rozpuszczone włosy. Smarowało mieszanką słonej wody morskiej i kociego moczu (amoniak) i wystawiało na działanie promieni słonecznych. Zawarty w nim amoniak pod wpływem UV z promieni słonecznych zmieniał czarny kolor włosów na tzw. Wenecki blond.
Był to pierwszy sposób utlenienia włosów na kolor blond ,,Filo d’oro” – tzw. wenecki blond. Ciężko jest odróżnić rudy od weneckiego blondu.
To trudny do rozróżnienia kolor od rudego. Dużo ludzi myli te dwa kolory i nie potrafi ich dokładnie określić. Wenecki blond jest o jeden ton jaśniejszy od rudego i zalicza się do jego odcieni. Prawda, że to proste ?
W tamtym czasie we fryzjerstwie przeważały dwa style:
- styl włoski – krawędzie długiej fryzury podwijanej pod spód, włosy sczesane w tył. Wokół policzków pojedyncze dłuższe pasma lub warkocze przetykane gładkimi jasnymi pasmami włosów. Całość w siatce z pereł.
- styl hiszpański – fryzury wysoko nad czołem, gładko zaczesane włosy ozdobione klejnotami. Więcej o historii fryzjerstwa można przeczytać. tutaj
